Το αστεράκι του μπαμπά μου είμαι εγώ

“Όταν μεγάλωσε, μια νύχτα έστρεψε το βέλος του ψηλά και σημάδεψε το σακουλάκι με τ’ αστέρια.
Εκείνο τρύπησε κι ένα μικρό αστεράκι έπεσε στο κρεβατάκι μου, πάνω στην κουβερτούλα μου.
Έτσι γεννήθηκα εγώ.”
Κι έτσι ξεκινά η κοινή πορεία πατέρα και παιδιού.
Μια σχέση έντονη, καταλυτική, καθοριστική για τη ζωή και των δυο.
Ο πατέρας, ένα πρόσωπο ισχυρό όσο κι ευάλωτο, ανοίγει μονοπάτια κι ενθαρρύνει το γιο του να μάθει τα πάντα για τον κόσμο.
Ο μικρός διευρύνει τους ορίζοντές του, ετοιμάζεται να βγει δυναμικά στη ζωή και διαμορφώνει άποψη για το ρόλο που θα διαδραματίσει στην ενήλικη ζωή του.
“Όταν φεύγει στενοχωριέμαι. Όμως μου ‘χει πει πως κάθε μέρα πρέπει να οργώνει τρεις φορές τα χωράφια του κόσμου ώστε να μην πεινάσω ποτέ.
Το ίδιο θα ‘κανα κι εγώ γι’ αυτόν, αν μπορούσα