Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 2010.
Μια διαθήκη, μια αναπάντεχη κληρονομιά, ένα χαμένο παιδί και η ατέρμονη αναζήτησή του.
Ερμιόνη, Ευγενία, Δάφνη.
Μητέρα, κόρη, εγγονή. Τρεις γυναίκες που δεν μπόρεσαν να αλλάξουν τη μοίρα τους.
Σε δρόμους παράλληλους, ένας μοναχικός συγγραφέας που μετουσίωσε τις απώλειες της ζωής του σε έμπνευση και έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο.
Μια τραγική ιστορία που αρχίζει το 1950, σ’ ένα χωριό στο Δέλτα του Αλιάκμονα, με τον θάνατο μιας νέας γυναίκας πάνω στα γινωμένα στάχυα των απέραντων χωραφιών του άντρα της, ενός απ’ τους τελευταίους εναπομείναντες τσιφλικάδες. Μια πορεία που τελειώνει στο ίδιο μέρος, εβδομήντα χρόνια αργότερα, οδηγώντας στη δικαίωση και τη λύτρωση.
Στο προσκήνιο η Ειρήνη, η κληρονόμος, θα συνθέσει τα κομμάτια της ζωής των τριών γυναικών και όσων βρέθηκαν δίπλα τους, αποκαλύπτοντας, μέσα απ’ αυτές, την ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας, όπου η φτώχεια, η υπερπόντια μετανάστευση, η βία πάνω στον αδύναμο και η ατιμωρησία του ισχυρού δείχνουν να είναι κυρίαρχες στο μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας.
Οι ηρωίδες πονούν, αγωνιούν, παλεύουν, ερωτεύονται, μα κυρίως ελπίζουν πως μέσα από τις στάχτες της ζωής τους θ’ ανακαλύψουν το δικό τους παράθυρο στο φως, ακριβώς όπως η Ελλάδα, μέσα απ’ τον όλεθρο του πολέμου και τα συντρίμμια του Εμφυλίου, βρήκε τον δρόμο προς το μέλλον, ένα μέλλον που επιφυλάσσει ποιος ξέρει τι άραγε…
Ίσως έναν νέο όλεθρο… Ίσως ένα παράθυρο προς την ελπίδα…
