“Πάντα με προβλημάτιζε η παρακάτω υπόθεση: η κοπελίτσα από το χωριό που είναι τρελά ερωτευμένη με τον πιο επικίνδυνο εγκληματία της μεγαλούπολης, τελικά γνωρίζεται μαζί του τυχαία και καταφέρνει να τον κάνει να την ερωτευτεί. Το κορίτσι είναι τυχερό ή άτυχο;”
“Η τύχη υπήρξε ανέκαθεν παρούσα στα λεγόμενα, τις εικόνες και τις ιστορίες των ανθρώπων. Με διαφορετικό προσανατολισμό και υπό τον ίσκιο ποικίλων θέσεων και ιδεολογιών, έκανε αισθητή την παρουσία της μέσα από τις προφορικές, τις εικαστικές και τις γραπτές εκδηλώσεις του πολιτισμού, αφήνοντας τα ίχνη της τόσο στην ατομική όσο και στην ομαδική σκηνή της ανάλυσης κάθε ανθρώπινης συμπεριφοράς.”
Καθώς ο αρχαίος μύθος δεν μπορεί μόνος του να μας διαφωτίσει πλήρως για τη σχέση που συνδέει τους ανθρώπους με την αφηρημένη έννοια της τύχης, ούτε μπορεί να ερμηνεύσει τις ιδιοτροπίες του πεπρωμένου μας, ο Χόρχε Μπουκάι αναλαμβάνει να τον “εκσυγχρονίσει” μέχρις ενός σημείου, κι έτσι να βγάλει στην επιφάνεια όλα του τα καλά και θετικά στοιχεία. Αναπτύσσοντας μια νέα “θεωρία της τύχης”, ο Χ. Μ. φέρνει στο προσκήνιο τους θεούς του Ολύμπου, ήρωες και καταστάσεις από την κελτική, την ινδική και τη σκανδιναβική μυθολογία, σε συνδυασμό με εικόνες και σύμβολα από χασιδικά παραμύθια, παραβολές σούφι και θρύλους των ινδιάνων της Αμερικής.
Σε εικονογράφηση Ειρήνης Ελευθεριάδη, ο μύθος αποκτά νέα μορφή και συμμαχεί με τον αναγνώστη στην αναζήτηση αυτής της τόσο ιδιότροπης και φευγαλέας θεάς.
