Όταν μας φαίνεται απίστευτο αυτό που κάνουν οι άλλοι για εμάς, είναι γιατί εμείς, στη θέση τους, δε θα το κάναμε ποτέ…
Μυρσίνη Σερμένη-Τσακίρη-Ιδομενέα. Κόρη του Σαράντη Σερμένη, που εκδιώχθηκε από τους γονείς του, επειδή ερωτεύτηκε παράφορα τη γυναίκα του αδελφού του. Άχρωμη, σχεδόν άσχημη, μεγάλωσε σ’ ένα σπίτι όπου έλειπε η αγάπη και υπερτερούσε η αυστηρότητα. Σύζυγος του Κωστάκη Τσακίρη, γεμάτη απέχθεια για τον άντρα που διά της βίας παντρεύτηκε, και, πολύ σύντομα, χήρα του. Σύζυγος, κατόπιν, του Θεμιστοκλή Ιδομενέα, γιου του συνταγματάρχη Μιλτιάδη Ιδομενέα, στα χρόνια της Xούντας, της εποχής που είχαν μπει στο στόχαστρο τόσο οι αριστεροί όσο και οι ομοφυλόφιλοι. Αδελφή του Θεόφιλου Βέργου, νόθου γιου του πατέρα της. Όλα τα είδε η Μυρσίνη στη ζωή, όλα τα γεύτηκε και όλα τα υπέμεινε. Μόνο ένα δεν της είπαν: μια συγγνώμη για το τέλος.
Όταν το παρελθόν υπονομεύει το παρόν και το μέλλον, όταν το ψέμα γίνεται πιο πιστευτό από την αλήθεια, μια συγνώμη δεν είναι ποτέ αρκετή.
