Στις 12 Μαρτίου 2020 έκλεισαν τα θέατρα και ξεκίνησε μια περίοδος «παύσης» και περιορισμών για να πολεμήσουμε με έναν «αόρατο εχθρό», τον covid. Όσο κι αν γύρω μου απλωνόταν ο φόβος και η θλίψη, μέσα μου ήμουν σίγουρος πως και αυτή η δοκιμασία για κάποιον λόγο ήρθε. Παρέμεινα ήρεμος κι έτσι είχα τη δυνατότητα να αφουγκραστώ την εσωτερική μου φωνή. «Κάθε εμπόδιο, για καλό», μου είπε. Για άλλη μια φορά την εμπιστεύτηκα. Για άλλη μια φορά, οι φίλοι μου άρχισαν να με ρωτάνε: «Μα πώς το κάνεις; Εσύ χαρούμενος κι εμείς ένα βήμα πριν την κατάθλιψη». «Σας τα λέω, αλλά τα ξεχνάτε», τους απάντησα χαμογελώντας, «οπότε, μιας και έχω ελεύθερο χρόνο, θα κάτσω να τα γράψω… Για να καταλάβετε, όμως, τον τρόπο που ζω τώρα, θα πιάσω την ιστορία μου από την αρχή» .
Με την ελπίδα να είμαι χρήσιμος, μοιράζομαι μαζί σας Μια Όμορφη Μέρα.
