Δεν πρόλαβα να κατηφορίσω και να περάσω ανάμεσα από την πυκνή βλάστηση, με τα αγριόχορτα να είναι πάνω από το ύψος μου, όταν από πίσω μου ακούστηκε βουητό. Έστρεψα το κεφάλι και είδα τον χείμαρρο να έρχεται καταπάνω μου. Με όση δύναμη μου απέμενε προσπάθησα να τρέξω. Στα πρώτα δέκα μέτρα ένιωσα ξαφνικά να παραπατώ και να κουτρουβαλώ. Το σώμα μου γλίστρησε με ταχύτητα στη μουσκεμένη πρασινάδα και έσκασε στο πλημμυρισμένο μονοπάτι. Ωστόσο το βουητό πίσω μου δυνάμωνε. Καταλάβαινα πως ο όγκος του νερού θα με άρπαζε, ενώ το υπόκωφο μουρμουρητό του Ρήνου μού τρυπούσε τα αυτιά. Μάλιστα, κάποια στιγμή είμαι σίγουρη πως τον άκουσα να τραγουδά: “Ξένη, Ξένη, είσαι ξένη. Σαν σε αρπάξω, ποιος θα ψάξει μία ξένη; Ποιος θα θέλει να τη βρει;”
Ποια είναι η Ξένη; Πώς βρέθηκε στον ποταμό Ρήνο; Ποιο είναι το μυστικό της οικογένειάς της;
Μια ιστορία πλημμυρισμένη από ένταση και μυστήριο.
