Τους χωρίζουν ψηλοί τοίχοι και καγκελόφραχτα παράθυρα.
Όμως μία φορά την εβδομάδα είναι ελεύθεροι να χορεύουν.
Αγγλία, 1911:
Στο άσυλο Σάρστον, όπου άντρες και γυναίκες κρατούνται χωριστά πίσω από ψηλούς τοίχους και καγκελόφραχτα παράθυρα, υπάρχει μια πανέμορφη αίθουσα χορού.
Κάθε Παρασκευή, οι τρόφιμοι συγκεντρώνονται εκεί και χορεύουν.
Ο Τζον και η Έλλα –δυο άνθρωποι που δεν θα έπρεπε καν να βρίσκονται εκεί– συναντιούνται σ’ αυτή την αίθουσα και ο χορός αλλάζει τη ζωή τους για πάντα.
Ο Τζον αρχίζει να της γράφει γράμματα, αγνοώντας ότι η Έλλα δεν ξέρει ανάγνωση. Εκείνη βρίσκει μια φίλη να της τα διαβάζει και τα λόγια του γίνονται η δύναμή της.
Οι Παρασκευές, που περιμένουν με λαχτάρα ν’ αγγίξουν ο ένας τον άλλον, γίνονται ο λόγος για να συνεχίσουν να ζουν. Και η αγάπη που θεριεύει ανάμεσά τους γίνεται εξέγερση και επιβεβαίωση της ανθρωπιάς που τους αρνούνται.
Εμπνευσμένη από μια πραγματική ιστορία “Η Αίθουσα χορού” θα σας συγκινήσει και θα αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές σας.
