Κάθισα στο θρανίο μου κι άρχισα να διαβάζω αργά αργά το γράμμα που είχα γράψει στον Αϊ-Βασίλη. Ύστερα έβαλα τα γέλια. Ήμουν σίγουρη πως κι ο Αϊ-Βασίλης, μόλις το διάβαζε, θα έκανα “Χο! Χο! Χο!” με εκείνη τη βαριά φωνή που με κάνει να ξεκαρδίζομαι στα γέλια. Θα γούρλωνε και τα μάτια του. Γιατί ήμουν σίγουρα το μοναδικό παιδί σε ολόκληρο τον κόσμο που του ζητούσε ένα τέτοιο δώρο.
Μια τρυφερή γιορτινή ιστορία!
